Skip to content

ZoKa 2016 – Deel 1

Dinsdag 12 juli
Om half 6 verzamelen we op de parkeerplaats van plaswijkpark. Terwijl er een beetje regen valt, komen alle verkenners aan en laden ze hun spullen in de busjes. Om 6 uur rijden we weg. Nadat de laatste paspoorten en lenzen gehaald zijn, gaat iedereen richting Frankrijk. Om 9:55 komen we aan bij de kanaaltunnel, mooi op tijd dachten we. Maar door een klein foutje bij de reservering waren 3 van de 5 busjes 5 minuten te laat, waardoor die een uur moesten wachten tot er een vrij plekje op een trein was. Eenmaal in Engeland verloopt de reis voorspoedig. Tussen 4 en 5 arriveren alle busjes op het kampterrein en beginnen we met het opzetten van de tenten. Iedereen helpt goed mee waardoor het lekker snel gaat. Tussendoor eten we nog even onze meegenomen boterhammen op, en rond 9 uur staat het hele kampement en gaan we naar bed.

Woensdag 13 juli
Vandaag zijn onze eerste activiteiten. De groep wordt opgedeeld in 2 groepen van 2 busjes. Groep 1 met de Sternen en Meeuwen gaan klimmen. Groep 2 met de Stormvogels en Aalscholvers gaan een wandeling maken naar de top van de Sugarloaf, die vlak bij ons kampterrein ligt. De Jagers zijn in het eerste kampdeel verdeeld over deze 2 groepjes.

De klimmers gaan met de busjes naar een oude steengroeve, de Llangatock Quarries. Hier zijn een paar mooie klimwanden van ongeveer 30 meter hoog. Helaas is er al een groep bezig op de plek waar we normaal onze klimplekken inrichten, dus me moeten even uitzoeken waar we nu aan de slag gaan. Maar aan het begin van de middag zijn er een klimplek en een plek om te abseilen. Later maken we er nog een 2de klimplek bij die iets makkelijker is, wat verderop langs de wand. Voor veel jongens is het de eerste keer op zo’n hoge buitenwand klimmen, dus dat is best wel spannend. Ook het abseilen (aan een touw langs een rechte wand naar beneden ‘lopen’) is erg spannend, vooral het eerste stukje. Niet iedereen durft dat al aan, maar er komen nog 2 dagen om het te proberen.

Na het avondeten spelen we nog wat spelletjes op het veld. Eerst een spel dat Rutger bij de World Jamboree in Japan heeft opgepikt, stormram genaamd. En daarna het populaire Noiples, waarbij je pionnen moet rover, maar getikt kan worden, en dan weer vrij gemaakt kan worden door iemand tussen je benen door te laten kruipen. Gegarandeerde chaos, dus altijd leuk!

Donderdag 14 juli
We worden gewekt door de gitaar en zang van Raymond. Na het wassen bij het riviertje dat langs ons kampterrein loopt, gaan we ontbijten en corveeën. Bij de morning coffee hebben we ook de dagelijkse aandacht, die dit jaar over bekende Engelsen gaat. Gister had Pim verteld over de ingenieur Brunell en vandaag verteld Henk over Alan Turing.

Daarna gaan we weer op pad. De groepjes wisselen van programma. De wandeling naar de top van de Sugarloaf begint op het kampterrein. De 2 busjes lopen tegen elkaar in een rondje. Er moest goed genavigeerd worden om de juiste route te vinden, maar uiteindelijk bereikt iedereen de top. Het is mooi weer dus ze kunnen ver kijken. Het was zelfs mogelijk de Pen Y Fan te zien, die we de komende 2 dagen gaan beklimmen. De Stormvogels gaan een stukje rollend naar beneden. Niet om dat het moet, maar omdat het kan. Ze zijn weer bijtijds op het kampterrein, zodat er nog even tijd is om te spelen in de rivier. Er wordt gezwommen en een dam gebouwd.

Zodra de klimmers er ook zijn gaan we naar het avond eten. Daarna gaat de ToKo open en wordt er volleybal en ringbal gespeeld.

Vrijdag 15 juli
Inmiddels is de derde dag van het kamp alweer aangebroken. De Stormvogels en Aalscholvers gaan vandaag de Pen Y Fan, de hoogste berg van de Brecon Beacons (886 meter), bedwingen en de Meeuwen en Sternen gaan voor de tweede keer klimmen. Het weer is wat minder dan de eerste dagen en is een stuk kouder en het waait flink.

Het opbouwen van de klimplekken gaat inmiddels veel soepeler en sneller dan de eerste twee dagen en ook kunnen we weer klimmen bij de stukken die we normaal gebruikten. Om een uur of 12 gaat de eerste verkenner al omhoog en aan alles is te merken dat iedereen al een keer geweest is. Iedereen komt nu soepeler en met minder angst boven een ook worden er uitdagendere routes gezocht. Het abseilen blijft voor de meesten het engste. Maar wat wil je, je moet dan namelijk wel achterover een wand afstappen van ruim 30 meter. Toch gaan de meesten vandaag ook abseilend naar beneden. Bij de laatste keer klimmen zal vast iedereen durven!

Op de Pen Y Fan wordt er flink wat hinder ondervonden van het weer. De hele bergkam verdwijnt namelijk in de wolken en dus valt er niet echt van het uitzicht te genieten. Toch wordt er flink doorgelopen en het slechte zicht maakt de wandeling ook weer leuk want er moet goed gezocht worden waar er heen moet worden gelopen. Op de andere kant van de berg is het een stuk mooier weer en kan er nog wel van het uitzicht genoten worden. De twee groepjes starten tegenovergesteld van elkaar en lopen dus naar elkaars busje toe.

’s Avonds spelen we een zeskamp. Er zijn verschillende postjes met sporten waar de jongens in kleine groepjes langs moeten. Zo is er een post hink-stap-sprong, kogelstoten, verspringen, discus werpen, hardlopen en een post boogschieten. Natuurlijk is er flinke competitie tussen de senioren (alle oudere jongens) en de junioren (de jongeren) onderling. Elke leeftijdsklasse heeft zijn eigen winnaar.

Zaterdag 16 juli
Vandaag is het programma weer het omgedraaide van het programma van gisteren. De Meeuwen en Sternen gaan dus de Pen Y Fan op en de Stormvogels en Aalscholvers gaan klimmen. Na het wassen, de opening en het corvee gaan we aan de morning coffee. Als hierna alle dag rugzakken zijn ingepakt wordt rond een uurtje of 10 het kampterrein helemaal afgesloten. De koks gaan inkopen doen en de verkenners gaan aan het programma.

Bij het klimmen gaat alles weer een stukje sneller en kan de eerste klimmer zelfs om half 12 al omhoog. Het is vandaag flink mistig maar gelukkig trekt alle mist precies over de klimmuur heen waardoor we gewoon door kunnen. Aan het eind van de middag sluit Lukas ook gezellig aan in ons kamp en kan zelfs nog een keer klimmend naar boven.

Op de Pen Y Fan is het weer net zo als de dag gisteren. Een hoop mist en wind, dus ook vandaag weinig uitzicht maar wel een uitdagende wandeling.

Zondag 17 juli
Vroeg uit de veren vandaag, we moeten namelijk stipt om half 11 op de parkeerplaats van Ystradfellte zijn. Hier ligt de Porth-Y-Ogof en hebben we afgesproken met het Shropshire Scout Caving team die met ons deze grot zullen gaan verkennen. Alles moet dus een half uurtje eerder zodat we op tijd weg kunnen, we moeten namelijk bijna een uur rijden om er te komen. ’s Ochtends gaan de Meeuwen en Sternen Caven en de Stormvogels en Aalscholvers maken en korte wandelingen langs wat watervallen en ’s middags is het weer precies andersom. De wandeling loopt onder een mooie grote waterval langs op het einde waar je ook onder kan staan. Om hier te komen moet je wel goed lopen natuurlijk!

De caves zijn natte grotten, er loopt zelfs een riviertje doorheen, dus moeten we eerst een warme fleece overall aantrekken met daaroverheen een overall van cordura en een paar stevig laarzen. We hebben drie gidsen die ons in drie kleine groepjes meenemen onder de grond. De opening van de grot is erg groot maar zodra je erin loopt wordt alles al een stuk krapper en moeten de lampen aan. In de grot zijn allemaal leuke stukken die we bezoeken. Zo murven we ons plat op onze buik al tijgerend door de letterbox, glijden we een soort natuurlijke ondergrondse waterglijbaan af in de washing machine en kruipen we omhoog door een nauwe watergang met toepasselijke bijnaam met de toiletbowl. Aan het einde kan er nog even een plons genomen worden in een kommetje van de rivier. Kortom een hele gave en unieke ervaring voor de meeste jongens, en ook de staf natuurlijk.